Een paard straffen... de onzin ervan!
Al wil je het misschien niet, toch kan het gebeuren dat je door frustratie of sterke emoties ertoe gebracht wordt om het paard te straffen.
Met straffen bedoel ik: je gebruikt geweld om te voorkomen dat het paard iets doet wat jij niet wil of om ongewenst gedrag te ontmoedigen. Geweld is: verbaal (roepen, schelden) of fysieke pijn. Er zijn echter heel wat redenen om niet te gaan straffen!
4 belangrijke redenen om een paard niet te straffen:
1. Straf doet vaak pijn
Bij pijn denken paarden niet meer na, maar reageren ze in een reflex, dus: weg leermoment! Laat het paard meedenken en bemoedig het om hun mening aan te geven, ook als het niet dezelfde mening is… Paarden moeten hun gevoelens mogen tonen, hun frustraties en angsten. Een paard straffen daarvoor is niet eerlijk. Je kan paarden leren zien als een volwaardige partner!
2. Straf komt meestal te laat.
Als je de straf niet OP of NET NA het moment geeft van het ongewenste gedrag, dan legt het paard het juiste verband niet.
3. Het belangrijkste leert het paard niet.
Als de straf wel op tijd zou komen, en het paard legt de juiste link, dan leert het paard wat hij niet mag doen, maar hij leert niet wat hij wél mag doen.
4. Een paard straffen veroorzaakt angst.
Paarden gaan straf in de meeste gevallen echter niet associëren met het gedrag waarvoor gestraft wordt, maar wél met de persoon die de straf uitdeelt! Het paard leert dus niet dat hij dat bepaald gedrag niet meer mag stellen maar leert wel dat jij hem pijn doet op onverwachte momenten en je dus niet te vertrouwen bent! Hij kan schrik krijgen van zijn “straffer”. Omdat jij je geduld en kalmte verliest kom je ook nog eens onstabiel over en het paard zal instinctief besluiten dat je geen goede leider bent voor hem. Dit kan ontaarden in dominant gedrag.
Belonen in plaats van straffen
Zo zie je maar, dat een paard straffen geen enkele zin heeft. Veel beter is om alles te belonen wat goed gaat of de juiste richting uitgaat, en dat wat minder goed gaat te negeren of om te buigen naar iets positiefs ! Probeer in alles wat je doet de “ik zeg, jij doet” manier achterwege te laten , en denk vanuit de intentie: “ s amen zijn, samen proberen, samen leren, samen-werken !”