Lezersvraag CAP: "Herkent mijn paard mij nog?"

In de vragenrubriek van de CAP vroeg een lezer mij in over in hoeverre een paard iemand herkent die hij een hele tijd niet meer gezien heeft.  Lees hieronder het antwoord op deze vraag.

De vraag

“Een jaar geleden verkocht ik mijn paard. Hij staat nu ergens in Tsjechië. Na een lange zoektocht heb ik hem teruggevonden. Nu vraag ik me af: herkent mijn paard mij nog? Ik wil hem terug zien,  maar er staat  me een lange trip te wachten. Dat heb ik er graag voor over, maar ik ben natuurlijk wel benieuwd of mijn paard me nog zal herkennen!  Raakt hij niet in de war als hij me ziet én herkent?  Met andere woorden: is het wel een goed idee om een verkocht paard op te zoeken?  Hoelang heeft een paard nodig om te wennen en zich te hechten aan een nieuw omgeving?”
R. H.

Mijn antwoord

“Uit eigen ervaring en horen vertellen blijkt dat  paarden hun eigenaars herkennen, zelfs na verschillende jaren van gescheiden zijn.   Er zijn verhalen van mensen die al 5 jaar hun paard niet meer gezien hadden en die bij het naderen van de weide, toen het paard hun opmerkte, het paard begon te hinnikken en naar hen toe kwam gelopen.

Ook paarden die heel zenuwachtig worden omdat ze hun vroeger baasje horen en/zien maar niet naar hem toe kunnen omdat ze bv in een box staan. Maar ook omgekeerd ken ik gevallen van paarden die weglopen bij het terugzien van een persoon die hen slecht behandelde, ook al is dit een hele tijd geleden.  Dus volgens mij zal jouw paard je wel herkennen en indien je een goede band had, zal jouw paard hoogstwaarschijnlijk ook contact willen zoeken.

Mijn eigen paard had een jaar haar eigenaar niet meer gezien.  Toen deze man op het erf kwam was mijn paard aan het grazen en kon ze hem niet zien. Toen hij haar naam riep hoorden we haar onmiddellijk hinnikken en kwam ze naar het erf gelopen.  En dit dus zonder dat ze hem zag, dus alleen maar omdat ze zijn stem herkende.

Eigenlijk is dit niet zo vreemd.  Paarden zijn kuddedieren en sociale dieren en zijn in staat om sterke vriendschapsbanden aan te gaan.  Sterker nog: ze hebben deze vriendschappen nodig om zich goed te voelen.  Net als wij.  Wij hebben op dat vlak veel gemeen met paarden.

Paarden die weggeweest zijn, worden vaak gewoon weer in de groep opgenomen zonder dat er weer gediscussieerd moet worden over rangorde.

Zo was er hier een pensionpony weggegaan die 3 jaar in onze vaste groep paarden zat.  Toen hij een jaar later nog eens terugkwam voor een training hebben we hem onmiddellijk in de kudde gezet om te kijken wat er gebeurde.  Wat bleek: hij liep recht op de bak af waar hij vroeger eten kreeg.  Niet naar de bak waar de anderen uit aten, echt naar “zijn” bak.  De andere paarden gingen contact zoeken, snuffelden wat aan hem, liepen hem wat achterna en dat was het dan.

Ze gingen gewoon samen, net als vroeger, gaan grazen.  We observeerden hoe het zat met oa de rangorde en het was echt mooi om te zien dat ze nog allemaal wisten hoe het in mekaar zat “toen”.   Zo werd er totaal niet meer gediscussieerd ,  terwijl dat 4 jaar terug bij aankomst van deze pony toch wel een een tijd duurde voor er rust in de kudde was.  Dus ze wisten allemaal nog hoe de verhoudingen tussen elkaar was.

Ook de vriendschappen kwamen naar voor:  de pony ging gewoon weer bij dezelfde paarden staan waar hij vroeger ook het meeste aansluiting bij zocht.  Dus dit is voor mij ook nog eens een bewijs dat ze elkaar heel goed herkennen en zich perfect herinneren, wanneer ze ermee geconfronteerd worden, hoe het was.

Een paard kan heel snel wennen aan een nieuwe omgeving en nieuwe paarden.  Soms kan je een paard niet meer scheiden van een ander paard na amper een paar uur dat samen te lopen.  Een ander paard heeft meer tijd nodig. Ook dat is net als bij mensen.

Of het paard in de war zal zijn door de komst van zijn eigenaar, dat weet ik niet.

Ik geloof dat een paard verdriet kan hebben als hij gescheiden wordt van zijn beste vriend (zijn pair-bond bv).   Dit is dan een gevoel in het moment, een gemis, waardoor het paard zich ook verdrietig kan voelen of depressief.  Bachbloesems kunnen daarbij helpen.

Maar heel zeker weten hoe een paard bepaalde dingen ervaart, lukt jammer genoeg niet.  Spijtig dat we niet in de geest en het lichaam van het paard kunnen kruipen, al zou het maar eens voor een dagje zijn… ”

Heb jij ook een verhaal over een paard dat jou herkende nadat het jou een hele tijd niet meer zag?  Of een verhaal dat aantoont dat paarden mensen en dieren uit het verleden herkennen?  Deel het hieronder!  Het is heel fijn om zulke verhalen te lezen!