Angst voor het zadel
Marijke stuurde mij een mail ivm haar paard dat een zadeltrauma heeft opgelopen.
“Beste Karine, ik wou uw mening eens weten over het behandelen van een paard dat een zadeltrauma heeft opgelopen.Van nature is ze zeer schichtig, hyper-alert en extrovert, maar bij dat specifiek probleem nl. het zadelen (het doek gaat al vlot dus het gaat echt om het zadel zelf) keert ze in zich van de stress en gaat ze introvert , adem inhouden, zich stijf houden, niet bewegen, mij bijna niet durven aankijken en sluit ze zich af omdat de druk -in dit geval boven haar (met voorwerpen en dan extreem met het zadel)- te groot wordt en indien het té veel wordt dan ontploft ze en bokt ze rodeo (als het zadel erop ligt).
Echt fout dus, maar indien ik haar houding zie veranderen stop ik en blijf ik daar en wacht ik op tekens van ontspanning zoals me aankijken, snuffelen, hoofd zakken, uitblazen, oren terug recht, tot zelfs wachten tot ze gras zoekt alvorens ik verder ga met een volgende stap.
Maar het feit is dat ook al heb ik dit meermaals 7 dagen op een rij gedaan en verbetering zie, het punt van het zadel op haar rug te leggen en aan te singelen nog steeds moeilijk blijft. Ook andere voorwerpen vragen eerst veel terugtrekken en veel snuffelen, pauzes, dan pas aanraken en pas als ze relaxed een stapje verder bv op de rug raken waar het zadel komt. Bij elke stap dat je verder gaat is ze terug heel gespannen en duurt het even alvorens ze ontspant en kan denken en inzien dat haar leven niet bedreigd is.
Hoop dat dit meer de situatie schetst. Want denk dat veel meer mensen in zo een situatie zijn of ongewild kunnen komen. Net zoals ik het heb voor gehad en dat zelf met alles dat ik nu weet om me te helpen en ik op een goede weg ben naar een permanente levensdurende kwalitatieve oplossing, het zeker geen gemakkelijke situatie is. Wat is uw mening of aanpak hieromtrent?
Alvast bedankt! Groetjes Marijke.”
Ik heb haar het volgende geantwoord:
“Hallo Marijke, hier mijn idee over hoe je dit probleem zou kunnen aanpakken. Het is natuurlijk via mail moeilijk om helemaal zeker te weten hoe men dit aanpakt. Elk paard is anders, er is geen enkele vaste oplossing voor elk probleem. Oplossingen verschillen van paard tot paard. Als ik het paard zou zien, haar reacties en ook hoe jij er tot nu toe mee bent omgegaan zou ik misschien een heel andere oplossing geven. Maar laat ik nu gewoon mijn idee schetsen aan de hand van wat ik nu weet via mail.
Eerst en vooral is het voor elke combinatie van groot belang dat de band heel sterk is, zeker als je zo een serieus probleem wil aanpakken. Het paard moet 100% vertrouwen hebben in zijn mens. En ook omgekeerd. Dikwijls denken mensen dat de band niet beter kan, maar zijn er toch hier en daar kleine issues die verraden dat de band hier en daar nog kan verbeteren.
In het Horsefulness Training systeem gaan we eerst in vrijheid werken zodat het paard vanuit vrije wil contact kan zoeken. We gaan het paard altijd de vrijheid geven om weg te gaan wanneer het dat wil. Moest ik jou een les komen geven of een training, dan zouden we eerst eens checken hoe het zit bij jullie: is de connectie sterk genoeg om aan zo’n probleem te gaan werken? Indien nee, dan werken we daar aan (misschien een week, misschien 2 weken, misschien een maand… het paard toont zelf aan wanneer we verder kunnen gaan). Dan gaan we aan de slag met grondwerk.
Daarna is het tijd om aan het zadelissue te gaan werken. De oefeningen die je doet zijn waarschijnlijk goed, dus het naderen en terug. Alleen gaan we hier ook het paard alle vrijheid geven om weg te gaan als de druk te hoog wordt, maw: we gaan het paard niet vasthouden, maar laten het los staan.
Verder gaan we met zo’n paard werken met voedselbeloningen. Het is heel belangrijk dat voedselbeloningen correct gegeven worden want we gaan niet “zomaar” voedsel geven, maar gebruiken een bridge (dat is een woord waarmee je een éxact moment kan belonen. Daar kan het wel eens mis gaan als je dit nog nooit gedaan hebt). Veel zulke paarden gaan ineens veel sneller hun angst overwinnen als ze extra gemotiveerd worden. Dit komt onder andere omdat ze uit hun “gewoontepatroon” gehaald worden van wegschieten en angst, en dat ze dus gaan merken van: “Oh, dit is eigenlijk niet zo erg als ik altijd dacht”. Voedselbeloningen geven vaak ook rust, omdat kauwen op zich rustgevend is.
We laten het paard bewegen wanneer het wil bewegen. Het is heel belangrijk dat je je paard goed leest. Als een paard ontploft zijn er al een hele reeks voorgaande signalen geweest die je ofwel niet hebt opgemerkt, ofwel genegeerd hebt, dit is niet goed, zeker niet in het begin. Het kan ervoor zorgen dat het paard in haar patroon blijft. Hoe langer ze in haar patroon blijft, hoe lastiger het soms is om er iets aan te veranderen, alhoewel het wel altijd kan.
Afhankelijk van het paard kan het anderzijds ook nodig zijn om haar door haar angst te laten gaan op een bepaald moment in de training, om haar nadien te laten inzien dat het helemaal niet zo erg is als ze dacht. Maar dit kan alleen als het vertrouwen zo sterk is dat je haar op elk moment bij jou zou kunnen halen. Om dat te kunnen is er veel voorbereidend grondwerk nodig.
Verder gaan we niet eerst met een zadel werken maar met andere voorwerpen (dus terwijl je met voedselbeloningen werkt), gaan we ook werken aan de lange lijnen (om het paard meer vreemde bewegingen te leren aanvaarden langs de flanken), gebruiken we een hele tijd een rekbare singel (elastieksingel van op een deken, want het zou ook een “singelprobleem” kunnen zijn ipv een “zadelprobleem”, dit kan ik uit jouw mail niet goed afleiden) ipv een vaste singel, … Er zijn een heleboel zaken die we kunnen doen, afhankelijk van de situatie en het paard.
Uiteraard is het ook van belang dat je eerst zeker bent dat je paard nergens pijn heeft, dus dat moet je eerst uitsluiten vooraleer je met de training van start kan gaan.”