Rubi, het paard van Els, wou niet op de trailer stappen. Omdat Els zeer positief ingesteld was en dus ook met plezier haar oefeningen deed was haar probleem in een mum van tijd opgelost!
Els getuigt: “Ik had een paard dat niet wilde laden. Dit was het probleem: Rubi ging er (na veel aandringen) wel op maar hij panikeerde en schoot er vliegensvlug achteruit weer af. Omdat ik hier zelf geen oplossing voor zag heb ik toen Karine gebeld om mij hiermee te komen helpen. Karine is bij m’n paard gekomen en ik zag al onmiddellijk enkele grote verschillen in haar aanpak en die van mij.
Ten eerste heeft ze m’n paard nooit gedwongen om op de camion te gaan, elk voetje dat hij vooruit zette was er eentje dat hij zelf wilde zetten en hij werd hier ook uitgebreid voor beloond. Bij mij stond er altijd iemand achter hem (meestal met een zweepje) om hem op de camion te ‘drijven’ waardoor hij zich waarschijnlijk altijd een beetje in het nauw gedreven voelde.
Hij maakte zich dan ook altijd heel zenuwachtig waardoor ik hem eigenlijk niet meer onder controle had. Bij Karine bleef hij opvallend rustig en je zag dat hij haar na een tijdje begon te vertrouwen en dat hij de hele zaak niet meer zo eng vond. Geleidelijk ging hij telkens een stapje verder. Maar als hij bang werd en vroeg om eruit te stappen liet ze hem gaan en werd hij niet gedwongen om erop te blijven staan.
Op de duur kreeg hij zo vertrouwen en tegen het einde van de sessie bleef hij toch al enkele seconden mooi stil op de camion staan. Omdat hij tot hiertoe al zo z’n best gedaan had hebben we het voor die dag daarbij gelaten. We hadden hem dus nog niet vastgebonden en hij had ook nog niet in de positie gestaan zoals die moet vervoerd worden (in de lengterichting met het hoofd naar achter gericht).
Karine heeft mij toen ook uitgelegd hoe ik hem kon leren wijken voor fysieke druk. Eens hij dat zou verstaan op de grond zou het ook gemakkelijker zijn om hem op de camion te doen overdraaien. Ik ben hiermee aan de slag gegaan en tot m’n grote verbazing kon ik hem een aantal dagen later al rustig doen overdraaien op de camion, enkele seconden laten staan en hem er rustig voorwaarts af laten komen. Ik heb dit nog enkele keren zo geoefend zonder hem te forceren en eigenlijk een beetje gekeken wat hij zelf aanbood.
Na een week heb ik hem vastgebonden en er een klein ritje mee gedaan. Dit ging allemaal heel goed. Bij thuiskomst (na een kwartiertje) had hij wel veel gezweet dus had hij toch wel stress gehad. Ik heb toen onmiddellijk geprobeerd om hem opnieuw te laden en dit ging redelijk vlot. Natuurlijk niet zoals bij het vertrekken maar hij was ondertussen vervoerd geweest en was dat nog niet vergeten. Maar ik ben toen gewoon rustig op de manier van Karine en zonder me zenuwachtig te maken aan de slag gegaan en in minder dan 5 minuten stond hij er weer op en konden we in principe weer vertrekken.
Ondertussen zijn we een tweetal weken verder en het blijft heel goed gaan. Ik blijf wel, op advies van Karine, tussentijds oefenen zonder dat hij mee moet. Ondertussen vindt hij het een leuk “spelletje”. Op de camion gaan, een wortel als beloning en er rustig terug af. Het vervoeren zelf vindt hij nog steeds eng maar ik ben er zeker van dat dit gaat beteren als hij regelmatig mee gaat en het een beetje routine wordt.
Dit was mijn verhaal, ik kan alleen maar besluiten dat ik heel blij ben dat ik Karine om hulp gevraagd heb. Zij heeft m’n paard echt over z’n schrik heen geholpen en mij een manier getoond om m’n paard op een rustige manier te laden, ook als het een keer minder vlot gaat. Als ik het consequent doe zoals zij me getoond heeft, dan lukt het wel. Ik zou dus zeggen, blijf geduld hebben en volg de aanwijzingen van Karine goed op. Na wat ik gezien heb bij mijn paard ben ik ervan overtuigd dat ze heel goed weet hoe een paard denkt en wat de oplossing voor een bepaald (gedrags)probleem is!”
