Enkele jaren geleden merkte ik iets heel bijzonders op bij mijn paard Niki, die toen elke avond een 3-tal uur op stal stond (ze kreeg een speciaal soort gedroogd gras te eten, voor ze weer bij de groep ging in de nacht).
Ik was bezig met het opruimen van het erf toen mij opviel dat telkens ik langs Niki’s stal passeerde zij naar de automatische drinkbak aan de achterkant van de stal liep.
Dat vond ik vreemd. De automatische drinkbak in die stal was al maanden stuk. Niki wist dat. Ze wist ook dat er altijd een emmer met water in de hoek stond, naast haar hooi. Dat was ze ondertussen al lang zo gewend.
Op een bepaald moment stopte ik aan de stal om beter te observeren wat ze deed en weer liep Niki naar de drinkbak. Ze duwde met haar neus in de drinkbak. Geen water natuurlijk. Toen keek ze achterom, naar mij. Dan weer naar haar drinkbak. Ze heeft dorst, dacht ik, maar er stond een emmer met water in haar stal.
Ik bleef staan kijken, benieuwd hoelang het zou duren vooraleer ze zoals gewoonlijk uit haar emmer zou drinken. Ik weet nog dat ik zei: “Je hebt water in je emmer Niki” en ik wees over de deur naar de emmer, die ik zelf niet kon zien van aan de andere kant van de deur.
Zij keek echter nog een paar keer achterom naar mij, dan weer naar de drinkbak. Toen kwam ze eindelijk mijn richting uit, daar waar de emmer ook stond. Ik dacht: “Goed, ze begrijpt het, nu gaat ze uit de emmer drinken”.
Maar nee, ze ging naar de hoek waar de emmer stond, liet haar hoofd een beetje zakken richting emmer, richtte haar hoofd toen weer op, keek mij enkele seconden aan, liep weer naar de drinkbak, keek de drinkbak aan, keek mij weer aan en liep opnieuw naar de emmer.
Ik dacht: “Zou het?”
Ik deed de deur open, ging naar binnen, keek naar de emmer en zag dat de emmer leeg was…
Wat is hier nu zo bijzonder aan?
Niki wou mij laten weten dat ze dorst had. Door telkens naar haar drinkbak te lopen als ik langskwam probeerde ze mijn aandacht te trekken.
Toen dat niet lukte probeerde ze mijn aandacht op de drinkbak te vestigen door mij aan te kijken en dan op de drinkbak te duwen. Ook door haar blik van mij naar de drinkbak te laten gaan en terug , probeerde ze mijn aandacht naar de drinkbak te brengen.
Op zich niets speciaals, dat doen paarden als ze dorst hebben en de drinkbak niet werkt.
Maar dit was anders. Want Niki wist dat de drinkbak niet werkte, ze wist dat ik haar water in een emmer bracht. Toch ging ze niet meteen naar de emmer, waar ze al maanden uit dronk, om te tonen dat ze dorst had.
Waarom niet? Want daar dronk ze al al die maanden uit. Dat zou toch veel eenvoudiger zijn?
Ik heb er over nagedacht en ben ervan overtuigd dat er maar 1 reden kan zijn: ik kon de emmer zelf niet zien. Die stond achter de muur. Dus ze kon mij niet naar de emmer laten kijken. Dat wist ze.
Daarom probeerde ze via de kapotte drinkbak duidelijk te maken dat haar emmer leeg was. Ze probeerde mijn aandacht op water te krijgen. Want in beide is er water. Of geen in dit geval.
Toen ze merkte dat ik het niet begreep, paste ze haar aanpak aan. Zo ‘verbond’ ze de emmer met de drinkbak door mijn aandacht op de emmer te vestigen en dan terug naar de drinkbak te brengen.
Dit is toch fantastisch?!
Paarden kunnen echt wel op een bewuste manier communiceren. Hun communicatie is meer dan reflexmatig en instinctief (toch wordt dit door sommigen nog steeds beweerd. Als je zo’n trainer tegenkomt: ren zo snel mogelijk de andere kant op).
Paarden zijn in staat om rekening te houden met anderen, problemen op te lossen en ideeën aan te brengen. Ze kunnen een doel bereiken middels een plan, net zoals Niki deed om mij te laten inzien dat ik haar emmer moest bijvullen.
Elk paard op de wereld bezit deze vaardigheid. Alleen zijn er veel paarden die ophouden met communiceren op deze manier omdat ze geleerd hebben uit ervaring dat de mensen om hen heen er toch niet naar luisteren.
Deze paarden stoppen met communiceren op dit niveau. Ze disconnecten. Dat is dodelijk voor de relatie met je paard. Een sterke connectie, een sterke relatie, vraagt om een heldere en eerlijke communicatie.
Dat betekent: evenveel luisteren als praten. De subtiele signalen opvangen. Ervoor zorgen dat je paard zich gehoord en gezien voelt.
Als jij ook zo’n sterke connectie en een heldere en eerlijke communicatie met je paard wil, dan nodig ik je uit om mee te doen met het In Connectie met je Paard Programma.
Mensen van overal ter wereld zijn je al voorgegaan, met supermooie resultaten.
Van zodra je weet hoe te communiceren met je paard op de manier die ik laat zien in het programma zal je positieve veranderingen gaan zien: in de relatie met je paard, in de manier waarop jij communiceert en luistert naar je paard, in de manier waarop jouw paard communiceert met jou.
Het enige wat je moet doen is jezelf openstellen voor deze andere manier van omgaan met paarden en oefenen wat ik je leer in het programma.
Want communicatie werkt alleen als je eraan werkt!
Laten we er samen aan werken 🙂
X Karine
