Een tijd terug kreeg ik een paardenfilmpje te zien. Het filmpje heette “funny horse video”, of zoiets…
De bedoeling was dus dat het een filmpje was om mee te lachen. Je kent ze wel die filmpjes: paarden die zelf hun stal opendoen, kusjes geven en hun drollen in een emmer deponeren.
Ik had het filmpje overigens niet zelf opgezocht, want ik vind zulke filmpjes meestal helemaal niet grappig. Ik kreeg de link naar het filmpje via mail toegestuurd van een oude bekende.
We delen duidelijk niet hetzelfde soort humor. Het filmpje was namelijk niet alleen totaal niet grappig, het was vooral heel erg stresserend om naar te kijken en op het einde ronduit schokkend.
Het begon heel rustig met een groepje ruiters die door een meer aan het waden zijn bij ondergaande zon. Het zag er allemaal heel aangenaam en ontspannend uit.
Tot plotseling een bruin paard schrikt van opspattend water, als een gek rondjes door het water gaat rennen, door zijn benen zakt en bijna verdrinkt waarna hij met veel moeite weer opspartelt, in paniek het strand op galoppeert en daar als een wilde begint te bokken. Het jonge tienermeisje wordt eraf gekatapulteerd. Gelukkig loopt het goed af voor beiden, ze komen er alleen met de schrik vanaf.
Dan een paardje die een langslopend kind in zijn arm bijt. Nu ja, niet echt in de arm, maar het paard had wel de trui van het kind vast en liet die niet meer los. Het kind was te bang om te huilen.
Wat daarna volgde was een gitzwart en reuzegroot paard dat een piepklein, frele dametje het erf over sleurt. Het paard kon sneller achteruit rennen dan ik vooruit. Het dametje had wel doorzettingsvermogen, ze hield het zeker 10 seconden uit voor ze het touw lostte.
In het volgende fragment zie je een streuse vrouw aan het werk met een kleine schattige shetland pony. Ze longeert hem in de dubbele lange lijnen en wil de pony tussen 2 tonnen doorsturen in draf. Zo van die zware houten wijnvaten. Er loopt echter iets verkeerd en de pony knalt frontaal tegen 1 van de tonnen aan.
Dan komt er een stoer uitziende man met een cowboyhoed in beeld. Hij probeert zijn paard te lokken met voer. Rond hem allemaal energieke, rondspringende, opdringerige paarden. Ze willen allemaal het voer, uitgezonderd het paard dat hij wil vangen natuurlijk. Die heeft het al lang door.
Eén paard komt plots achter de cowboy in beeld, draait zijn achterste naar hem toe en schopt hem keihard in zijn rug. De cowboy zakt in elkaar en het volgende fragment begint.
Toen had ik er eigenlijk moeten mee stoppen, maar je kent het fenomeen: je wil iets zeker níet zien, dus kijk je.
Wat er dan langskomt is een fantastisch mooi sneeuwwit barok paard. Het droompaard is in vrijheid aan het spelen met een iets oudere blonde vrouw. Het paard in galop, wapperende manen. De vrouw al huppelend ernaast, met een grote glimlach op haar gezicht.
Tot de ruin genoeg heeft van haar gedartel. Zijn uitdrukking verandert en hij toont duidelijk aan dat hij ermee wil stoppen. De vrouw drijft hem echter vooruit, want zij vind het wél nog leuk. Zijn reactie? Hij schopt haar voluit in het gezicht.
“Funny horse video’s” noemen ze dit. Maar dit zijn allemaal echte gebeurde fragmenten. Sommige gelukkig met een goede afloop, anderen jammer genoeg met een rampzalig einde.
Ik vind dit niet grappig. Ik heb namelijk zélf al veel meegemaakt met paarden.
Zo brak ik al 3 vingers in mijn rechterhand, 2 vingers uit de noot van mijn linkerhand, had ik een gebroken neus, een gebroken hiel, een gescheurd enkelgewricht, gekneusde tenen, pijnlijke heupen, scheenbeen ontstoken, een open wonde op mijn voorhoofd. Maar ook paarden met verwondingen, zowel fysieke als emotionele.
Allemaal het gevolg van “accidenten”. Net zoals in de video. Ongelukken door onervarenheid, niet goed opletten, verkeerde inschattingen, het verkeerd aanpakken.
Na meer dan 20 jaar professioneel met “moeilijke” en getraumatiseerde paarden om te gaan, ken ik ondertussen de do’s en dont’s. Ik weet waar ik op moet letten als ik de eerste keer bij een paard kom. Ik heb geleerd hoe ik ongelukken kan vermijden.
Alle incidenten in de video die ik zag, konden ook vermeden worden. Mochten de desbetreffende ruiters/trainers het op een andere manier aangepakt hebben of een betere begeleiding gekregen hebben.
Veel mensen zien de training en omgang met paarden als iets vanzelfsprekend. Dat is het helemaal niet.
Misschien heb jij ook al genoeg stressvolle situaties meegemaakt met paarden of zelfs wel echte trauma’s opgelopen.
Misschien zit je er wel middenin op dit moment en weet je echt niet hoe je verder moet. Omdat je nog niet zo veel ervaring en kennis hebt, of omdat je nog niet de juiste begeleiding hebt gevonden.
Je moet weten dat alles begint met de relatie met je paard. Een goede band opbouwen. Wederzijds begrip. Vertrouwen scheppen. Heldere communicatie. Dat is het fundament.
Als je fundament sterk is, als de connectie met je paard sterk is, dan ben je klaar om verder te gaan.
Die volgende stap is grondwerktraining. Op een paardvriendelijke, stap voor stap en veilige manier. Zodat het duidelijk blijft voor je paard, zodat je paard snapt wat je bedoelt en kan leren op een aangename en progressieve manier.
Geen stress, geen ongevallen, geen risico’s.
Wel mooie leermomenten, vooruitgang maken, je doelen verwezenlijken. Op een veilige manier.
Als je wil dat ik je daarmee help, dan heb ik een interessante deal voor je.
Je kan het In Connectie met je Paard Programma en het Groundwork Program als een pakket aankopen.
Daarmee bespaar je zomaar €200. En je kan ook gespreid betalen over 6 of 12 maanden.
Stuur mij gewoon een mail als je er gebruik van wenst te maken.
Het maakt niet uit of je beginner of gevorderd bent. Ik kan je helpen.
Remember: als je het kan dromen, dan kan je het doen! Het is allemaal mogelijk!
x Karine
